Zullen we even lunchen?

“Heb je tijd om te lunchen?”. Een bevriende wethouder belt me op met die vraag. Een dik uur later zitten we aan de bosrand, op een terras, in het najaarszonnetje. De omgeving waarin je issues bespreekt is van invloed op het resultaat, daar ben ik van overtuigd. De wethouder steekt van wal.

Soms zijn er situaties waarin je denkt: “dit kan alleen maar op verlies uitdraaien”. Verliezen is niet erg, om te moeten concluderen dat een politiek punt uitsluitend leidt tot persoonlijk verlies is wel erg. Dat gevoel houdt ons een tijdje bezig totdat ik tot de conclusie kom dat niets doen ook een optie is. We komen tot de slotsom dat ons denken te veel gericht is op een oplossing die goed is voor de samenleving en dat het eigenbelang ondergesneeuwd is. “Wat zou jij het liefste doen?”, vraag ik hem op de man af. Het antwoord op die vraag was uiteindelijk het kerndoel van zijn strategie, de kernboodschap in zijn onderhandeling.